Πάλι Μεγάλα Νήπια;

Τα συνομήλικα παιδιά δεν αναπτύσσουν τις δεξιότητες ταυτοχρόνως, αλλά σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξής τους το καθένα. Αυτό έχει  σαν αποτέλεσμα το νηπιαγωγείο να καλείται να παράσχει εκπαίδευση σε παιδιά με ποικίλες διαφορές στις ανάγκες καθώς και στις δεξιότητες που έχουν αναπτύξει.

Οταν ο νηπιαγωγός προτείνει….

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι γονείς στη χώρα μας, όπως και στο εξωτερικό (όπου η επανάληψη της τάξεως ονομάζεται retention), καλούνται, μετά από πρόταση του νηπιαγωγού, να σκεφτούν το ενδεχόμενο να επαναλάβει το παιδί τους το νηπιαγωγείο αντί να προχωρήσει στο δημοτικό σχολείο. Οι λόγοι που οι νηπιαγωγοί προβάλλουν είναι συχνά η ανωριμότητα, η υπερκινητικότητα και άλλα προβλήματα σχετικά με την ψυχοκινητική ανάπτυξη του παιδιού. Προφανώς πίσω από αυτήν την πρόταση-συμβουλή του παιδαγωγού βρίσκεται η σύμφωνη γνώμη του παιδοψυχολόγου, ενώ η όλη προσέγγιση είναι στηριγμένη στο ανεπτυγμένο ενδιαφέρον της επιστήμης για την ανάπτυξη και εκπαίδευση των παιδιών.

Η δυσκολία των γονέων να συναινέσουν….

Καμία όμως τέτοια κίνηση στην εκπαίδευση του παιδιού δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τη συγκατάθεση των γονέων. Η θέση των γονέων είναι πολύ δύσκολη, καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν:

Σύνδρομο Asperger

Το Σύνδρομο Άσπεργκερ, όπως και ο κλασικός αυτισμός, είναι μια ισόβια “διαταραχή του φάσματος” του αυτισμού στο πιο ήπιο άκρο του και επηρεάζει τα άτομα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και σε ποικίλο βαθμό. Συχνά χαρακτηρίζεται ως αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας.
Χαρακτηρίζεται από σημαντικές δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση και στη λεκτική επικοινωνία, ενώ παράλληλα εκδηλώνεται με περιορισμένες και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και ενδιαφέροντα.
Ενώ υπάρχουν πολλές ομοιότητες ανάμεσα στο σύνδρομο Άσπεργκερ και τον κλασσικό αυτισμό, τα άτομα με Άσπεργκερ έχουν λιγότερα προβλήματα με τη λεκτική επικοινωνία και έχουν συνήθως μέση ή και ανώτερη νοημοσύνη. Δεν υποφέρουν συνήθως από τις μαθησιακές δυσκολίες που συνδέονται με τον αυτισμό, αλλά ενδέχεται να παρουσιάσουν συγκεκριμένα μαθησιακά προβλήματα όπως δυσλεξία, δυσπραξία ή άλλες καταστάσεις όπως διαταραχή ελλειμματικής προσοχής - υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ).

Τα κύρια χαρακτηριστικά του συνδρόμου, τα οποία συναντάμε και στον αυτισμό, είναι: 

Πρώιμες ενδείξεις Αυτισμού 0-24 μηνών

Ο αυτισμός είναι μια διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή η οποία επιδρά σε πολλούς τομείς της ανάπτυξης ενός ατόμου. Τα συμπτώματα συνήθως αναπτύσσονται σταδιακά. Παρ’όλο που μια αξιόπιστη διάγνωση του αυτισμού είναι δύσκολο να γίνει πριν την ηλικία των 3 ετών, έρευνες έχουν δείξει πως ακόμα και από την γέννηση υπάρχουν κάποια σημάδια  συμπεριφοράς που προμηνύουν ότι ένα παιδί έχει υψηλή επικινδυνότητα να εμφανίσει αυτισμό.

Αναλυτικότερα, οι πρώιμες δυσκολίες του αυτιστικού βρέφους εκδηλώνονται ως εξής:

•             Από τη γέννηση μέχρι την ηλικία των 3 μηνών

Διατροφή: Οι διαταραχές διατροφής είναι παρούσες από την αρχή της ζωής. Εκφράζονται με δυσκολία στο πιπίλισμα, αδιαφορία κατά τη διάρκεια του θηλασμού, αδυναμία βλεμματικής επαφής με τη μητέρα, ανορεξία και εμετούς.  Ύπνος: Παρατηρείται ελάττωση της διάρκειας του ύπνου και νυχτερινά ξυπνήματα. Συμπεριφορά: Το χαμόγελο απουσιάζει. Το πρόσωπο του παιδιού είναι σοβαρό ή αδιάφορο. Η ίδια αδιαφορία παρατηρείται όταν η μητέρα παίρνει αγκαλιά το βρέφος. Στο επίπεδο της διάθεσης οι αντιδράσεις είναι ακραίες, το βρέφος μπορεί να είναι ιδιαίτερα ήσυχο χωρίς κανένα σημάδι δυσαρέσκειας ή ιδιαίτερα ανήσυχο και διεγερτικό χωρίς εμφανή αιτία.  

•          Από 3 έως 9 μηνών

Η Συμβολή του Παιχνιδιού

Το παιχνίδι αποτελεί μέσο έκφρασης για όλα τα παιδιά. Μέσα από το παιχνίδι το παιδί έχει την ευκαιρία να εκφράσει τα συναισθήματα και τις σκέψεις του.

Με το παιχνίδι το παιδί…….

Αυτισμός σε 8 λεπτά

Αυτισμός, πως νιώθει ένα παιδί...

Βήματα για την αντιμετώπιση του αυτισμού - science

ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ

Πηγή: Σύλλογος Ελλήνων Ενήλικων Αυτιστικών- Asperger και ΥΛΑ

Ο Κόσμος του Αυτισμού

Ο Αυτισμός είναι μια ισόβια αναπτυξιακή διαταραχή, μια αναπηρία που εμποδίζει τα άτομα να κατανοούν σωστά όσα βλέπουν, να ακούν και γενικά να αισθάνονται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στις κοινωνικές σχέσεις, την επικοινωνία και τη συμπεριφορά τους. Τα αυτιστικά άτομα πρέπει να μάθουν, με μεγάλο κόπο, φυσιολογικά πρότυπα λόγου και επικοινωνίας και σωστούς τρόπους να συνδέονται με ανθρώπους, αντικείμενα και γεγονότα. Οι μέθοδοι εκπαίδευσης που χρησιμοποιούνται είναι περίπου όμοιοι με αυτούς, που επιστρατεύονται για άτομα, που έχουν υποστεί κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ο αυτισμός είναι μια από τις πιο δυσνόητες και αινιγματικές καταστάσεις. Μέχρι σήμερα, δεν έχει βρεθεί θεραπεία για τον αυτισμό.

• Τι προκαλεί τον αυτισμό;

Κλινική Εικόνα Δυσλεξίας

Η δυσλεξία είναι μια νευρολογική διαταραχή, μια ειδική μαθησιακή δυσκολία, που επηρεάζει βασικές λειτουργίες της μάθησης και ειδικότερα τους τομείς της ανάγνωσης, της γραφής και της ορθογραφίας. Κατά την προσχολική ηλικία, αλλά πολύ περισσότερο στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, η κλινική εικόνα που παρουσιάζει το παιδί είναι η ακόλουθη:

•  Φυσιολογική  όραση

•  Φυσιολογική  ακοή

• Νοημοσύνη  στα  όρια  του  φυσιολογικού  ή  επάνω  από  τα  όρια

Αντίο Πιπίλα....

Η πιπίλα είναι από τις μεγάλες αγάπες των μωρών, πριν όμως καλά καλά το καταλάβετε το μικρό σας θα έχει μεγαλώσει και θα έρθει η δύσκολη ώρα του αποχωρισμού! Η χρήση της πιπίλας έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, σίγουρα όμως κάποια στιγμή έρχεται η ώρα που το μικρό σας θα πρέπει να την αποχωριστεί. 

Tips

Παιδί και Πιπίλα

Η πιπίλα για τα περισσότερα παιδιά συμβολίζει την ασφάλεια αλλά και το μέσο με το οποίο ηρεμούν. Αυτό και μόνο θα πρέπει να μας κάνει πολύ προσεκτικούς για το πόσο χρονικό διάστημα θα παρέχουμε στο παιδί την πιπίλα αλλά και τον τρόπο που θα την κόψουμε αφού για το παιδί μας θα είναι μια σημαντική μετάβαση. Σύμφωνα με τους λογοθεραπευτές τα βρέφη δεν πρέπει να κάνουν χρήση της πιπίλας μετά τους 12-18 μήνες. Η ηλικία αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά αποτελεί ορόσημο στην γλωσσική ανάπτυξη και την ανάπτυξη της ομιλίας. Όταν το παιδί εξακολουθεί την χρήση μετά το 3ο έτος, τότε εμφανίζονται  προβλήματα λόγου στην ανάπτυξη του.  

Μέθοδος Montessori

Η Μέθοδος Μοντεσσόρι δεν είναι μια θεωρία. Είναι απόρροια της εμπειρίας που απέκτησε η μεγάλη παιδαγωγός Μαρία Μοντεσσόρι παρατηρώντας και δουλεύοντας με χιλιάδες παιδιά σε όλο τον κόσμο. 

Η Μαρία Μοντεσσόρι  γεννήθηκε το 1870, στην επαρχιακή πόλη  Chiaravalle της Ιταλίας  από μορφωμένους γονείς της μεσαίας τάξης.  Σπούδασε  Ιατρική και στη συνέχεια σπούδασε Παιδαγωγικά, Φιλοσοφία και Ψυχολογία στο πανεπιστήμιο της Ρώμης. Η Montessori έγινε η πρώτη γυναίκα γιατρός στην Ιταλία.

Η μελέτη θέλει...τρόπο όχι κόπο

Μελετάω εύκολα, ευχάριστα και αποτελεσματικά είναι ο καλύτερος συνδυασμός για μια εποικοδομητική μελέτη χωρίς πολύωρες και εξαντλητικές ώρες πάνω από ένα βιβλίο. Τι μπορούμε  να κάνουμε για να το πετύχουμε;

Οι παρακάτω τεχνικές έχουν ως βάση την σωστή οργάνωση του χρόνου αλλά και του εκπαιδευτικού υλικού που καλείται ένας μαθητής να διαβάζει καθημερινά:

1. Πρωτίστως πρέπει οι γονείς να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες για το παιδί σας.

2. Να υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα της ώρας έναρξης και λήξης της μελέτης των μαθημάτων με ακρίβεια και όχι με εναλλαγές και στρατηγικές καθυστέρησης.

3. Ξεκινώντας το καθημερινό διάβασμα πρέπει ανά 30 λεπτά (εάν είναι παιδί δημοτικού), ανά 45 λεπτά με 1 ώρα (εάν το παιδί είναι γυμνασίου ή λυκείου) σταθερής δουλειάς να γίνεται ένα διάλειμμα 10 λεπτών. Δηλαδή τεμαχίζουμε τον χρόνο σε περιόδους μελέτης.

4. Το υλικό πρέπει να είναι οργανωμένο συνοδευόμενο από σημειώσεις ώστε να ενισχύεται η αποτελεσματικότητα της μακροπρόθεσμης μνήμης.

5. Οι σταδιακές επαναλήψεις κατά τη διάρκεια της χρονιάς οδηγούν στην ουσιαστική αφομοίωση όλους του μαθήματος.

6. Όταν ο μαθητής κάνει την 1η ανάγνωση πρέπει να υπογραμμίζει ώστε να κατανοεί το νόημα και να επισημαίνει τα βασικότερα στοιχεία. Κατά τη 2η ανάγνωση γίνονται σημειώσεις στο βιβλίο για να εντοπίσει τις κεντρικές ιδέες. Καλό θα ήταν για κάθε μάθημα να υπάρχει και το αντίστοιχο τετράδιο μελέτης που θα γράφει σημειώσεις.

Το κάθε μάθημα μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους που να το μετατρέπουν από αγγαρεία σε ευχάριστο παιχνίδι. Κάποιοι από αυτοί είναι οι εξής:

Πώς να βοηθήσω το Υπερκινητικό Παιδί μου

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας εμφανίζεται αρχικά στην προσχολική ηλικία και υπερτερεί εμφανώς στα αγόρια. Τα βασικά χαρακτηριστικά της ΔΕΠ-Υ είναι η υπερκινητικότητα, η απροσεξία, ο παρορμητισμός, η αδυναμία στη συγκέντρωση και η εύκολη διάσπαση προσοχής.
Οι καθημερινές συμπεριφορές των παιδιών με  ΔΕΠ-Υ ταλαιπωρούν τους γονείς με αποτέλεσμα να χάνουν την υπομονή τους.  Παρακάτω ακολουθεί ένα ενδεικτικό πλάνο χρήσιμων συμβουλών, γιατί… ο καλύτερος ειδικός είναι ο ενημερωμένος γονέας…

         Ξεκινήστε από τα βασικά!

1.     Η σταθερή - κοινή πορεία αντιμετώπισης και συμπεριφοράς και από τους δυο γονείς είναι καθοριστική.
 

2.     Θέστε σαφή όρια και κανόνες (το παιδί έχει ανάγκη να γνωρίζει μέχρι που μπορεί να φτάσει και ποια θα είναι τα αποτελέσματα της συμπεριφοράς του).
 

3.     Η συνέπεια και η σταθερότητα από μέρους σας στους κανόνες είναι σημαντική.

Παρεμβάσεις στον χώρο:
 

4.     Ο χώρος μελέτης πρέπει να είναι συγκεκριμένος, μεγάλος και αφαιρετικός.
 

5.     Στο γραφείο τοποθετείται μόνο ένα μάθημα τη φορά και μόνο τα απαραίτητα αντικείμενα.
 

6.     Η μελέτη στο σπίτι πρέπει να είναι οργανωμένη και γεμάτη διαλείμματα.
 

7.     Ξεκινήστε με τα μαθήματα που απαιτούν απομνημόνευση.

Ως προς τη συμπεριφορά:
 

8.     Επανατροφοδοτείτε το παιδί συχνά και άμεσα.
 

9.     Επαινείτε τη συγκεκριμένη λειτουργική συμπεριφορά άμεσα.
 

10.   Οι τιμωρίες πρέπει να διατυπώνονται σε ήρεμο τόνο, να είναι άμεσες και κατανοητές στο παιδί.
 

11.    Οι σωματικές τιμωρίες δεν έχουν καμία αποτελεσματικότητα.
 

12.     Εστιαστείτε στην επιθυμητή συμπεριφορά, όχι σε αυτή που θέλετε να σταματήσει.
 

13.     Οι απαιτήσεις σας πρέπει να είναι προσαρμοσμένες στις δυνατότητες του παιδιού όχι στις δικές σας.
 

14.    Πρέπει να είστε ακριβείς σε αυτό που ζητάτε από το παιδί. Ποτέ δεν δίνουμε πολύπλοκές οδηγίες. Στα μικρότερα παιδιά μια εντολή τη φορά.
 

15.   Προσέξτε τη διατύπωση των οδηγιών - εντολών. Μη δίνετε εντολές ή οδηγίες με ερωτηματικό τρόπο (λανθασμένες εντολές: "θέλεις να με βοηθήσεις στο τραπέζι;", "θέλεις να πας στο δωμάτιό σου;" - λανθασμένες οδηγίες: "θέλεις να σου δείξω πώς γίνεται το τάδε;"). Όταν δίνετε εντολές και οδηγίες μειώστε τα ερεθίσματα στον χώρο, π.χ. σβήστε την τηλεόραση, τη μουσική ή την οθόνη του υπολογιστή.
 

16.   Προσπαθήστε να διασπάσετε το παιδί πριν από μια δύσκολη δραστηριότητα. Αν δεν το κάνετε εσείς, θα το κάνει μόνο του.