Παιδί και Πιπίλα

Η πιπίλα για τα περισσότερα παιδιά συμβολίζει την ασφάλεια αλλά και το μέσο με το οποίο ηρεμούν. Αυτό και μόνο θα πρέπει να μας κάνει πολύ προσεκτικούς για το πόσο χρονικό διάστημα θα παρέχουμε στο παιδί την πιπίλα αλλά και τον τρόπο που θα την κόψουμε αφού για το παιδί μας θα είναι μια σημαντική μετάβαση. Σύμφωνα με τους λογοθεραπευτές τα βρέφη δεν πρέπει να κάνουν χρήση της πιπίλας μετά τους 12-18 μήνες. Η ηλικία αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά αποτελεί ορόσημο στην γλωσσική ανάπτυξη και την ανάπτυξη της ομιλίας. Όταν το παιδί εξακολουθεί την χρήση μετά το 3ο έτος, τότε εμφανίζονται  προβλήματα λόγου στην ανάπτυξη του.  

Σύμφωνα με την Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία, η χρήση της πιπίλας κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους,ειδικά για τα βρέφη που δε θηλάζουν, ελαττώνει τον κίνδυνο του Συνδρόμου του Αιφνίδιου Θανάτου. Τα μωρά που κοιμούνται με πιπίλα, κοιμούνται λιγότερο βαθιά και μπορεί να ξυπνήσουν πιο γρήγορα εάν σταματήσει η αναπνοή τους (αυτό είναι το κύριο σύμπτωμα του συνδρόμου, που κοστίζει τη ζωή των βρεφών).

Με το πέρασμα του πρώτου χρόνου όμως, θα πρέπει να βοηθήσουμε το μικρό μας να «απεξαρτηθεί» σιγά-σιγά από αυτή. Σε αυτή τη φάση της ζωής του θα πρέπει το στοματάκι του να είναι «ελεύθερο» να πειραματιστεί με τους ήχους και τις λέξεις, να μπαμπαλίσει, να μιμηθεί τη φωνή μας και, γενικά να αρχίσει να κάνει τα πρώτα του βήματα στο μονοπάτι του λόγου. Όταν ένα παιδάκι ρουφά την πιπίλα ή πιπιλά το δάχτυλό του τότε «κλειδώνει» το στόμα του σε μια μη φυσιολογική θέση, κάνοντας έτσι πολύ δύσκολη τη φυσιολογική μυική ανάπτυξη των χειλιών και της γλώσσας. 

Σε κάποιες περιπτώσεις η παρατεταμένη χρήση της πιπίλας μπορεί  να οδηγήσει τη γλώσσα να σπρώχνει τους άνω και κάτω κοπτήρες και να προκαλέσει ορθοδοντικά προβλήματα όπως αυξημένη πρόταξη της άνω γνάθου ή και πρόσθια χασμοδοντία

(κενό κατά το κλείσιμο του στόματος ανάμεσα στα άνω και κάτω μπροστινά δόντια).   Από εκεί ξεκινάνε τα προβλήματα με την οδοντική σύγκλιση και με την αλλοιωμένη παραγωγή των συρριστικών οδοντικών ήχων («σ», «ζ», «τσ», «ξ», «ψ»). Αυτά τα ορθοδοντικά προβλήματα τις περισσότερες φορές διορθώνονται αυτόματα εάν η πιπίλα διακοπεί εγκαίρως. Στην αντίθετη περίπτωση διορθώνονται με ορθοδοντική θεραπεία.

Η χρήση της πιπίλας είναι προτιμότερη από το πιπίλισμα του δακτύλου, που μπορεί να βλάψει πολύ περισσότερο τις οδοντικές δομές και, για ευνόητους λόγους, είναι μια συνήθεια που κόβεται πολύ πιο δύσκολα. Επιπλέον οι ειδικοί συνιστούν να περιμένουν οι γονείς να περάσoυν οι δύο πρώτοι μήνες του θηλασμού, πριν δοκιμάσουν να δώσουν στο μωρό τους πιπίλα. Η τακτική αυτή μπορεί να ελαττώσει τις πιθανότητες να επέμβει η πιπίλα στην επιτυχία του θηλασμού.

Για να ξεκινήσουμε να ελλατώνουμε τη χρήση της πιπίλας το μικρό μας θα πρέπει να βρίσκεται σε μία ήρεμη φάση της ζωής του και όχι σε κάποιο μεταβατικό στάδιο (π.χ. παιδικός σταθμός, εκπαίδευση τουαλέτας, κ.λπ.)